In Crowdsurfen op laag water tast Daniël Vis de randen af van wat normaal gevonden wordt, op zoek naar de plek van het individu. Precieze, harde, scenische gedichten brengen de momenten in kaart waarop een enkeling geconfronteerd wordt met de buitenwereld. Mensen zien zich gedwongen tot onmenselijke handelingen; de meest wezenlijke ervaringen blijken te schuilen waar de maatschappij niet kijken wil.
Eindelijk weer een jonge dichter met een grote mond. En hij maakt het nog waar ook.Menno Wigman
Daniël Vis beheerst in zijn debuutbundel Crowdsurfen op laag water de kunst van de vervreemding met zijn ragfijne gevoel voor sociale kortsluitingObe Alkema, NRC Handelsblad