Een bundel intieme gedichten waarin de lezer meegenomen wordt in de zoekende pogingen van de dichter zich te verhouden tot een mogelijk vaderschap, sterfelijkheid, de liefde en zijn gebreken. Neergezet in vloeiende, klankrijke regels die soms spreken als gebeden, soms als pijnlijke biecht. Hoewel diep persoonlijk van aard, strekken deze gedichten hun armen uit naar alle mensen. Naar onze vreugde en kwetsbaarheden.
Aan wie, deze offers verschijnt op 3 juni.
Deze elegische gedichten verlangen ernaar tussen moeder (die overleed) en kind (dat er niet komt) in te liggen, maar zitten ook vol liefde voor de levenden.Jonathan Griffioen, dichter van Abnormale kinderen
De poëzie van Daniël Vis ontroert me diep. ‘Ik zoek een oppervlakte / die niet spiegelt, maar een doorgang biedt’, het verlangen naar ‘dit beeld, dit dier, van / slijm en bloed en haren’ met de naam als ‘het meest tastbare woord’ en die enige aanwezig-stelling: ‘Vergeef ons, we hebben aan iedereen je naam verteld’Maria van Daalen, dichteres en schrijfster